Page 195 - ebook.msu.ac.th
P. 195
อุรังคธาตุ จ.ศ. ๑๑๖๗ (พ.ศ. ๒๓๔๘) 195
ยามนั้นนางทั้ง ๒ ก็มาคารวะนบไหว้ นางอินสว่างเห็นนางทั้ง ๒ ก็มีใจ
ฮักชมชื่นยินดี ให้ทานขันค าเคื่องกับคนหน่วยกาง (กลาง?) ตั้งน้ าเต้าฝาหับค า
คนหน่วย ขันกางตั้งน้ าเต้าฝาหับค าคนหน่วย (จารซ้ า) ม้าวค า ปิ่นเกล้าค า ต่าง
ค า ผ้าสไบ ทุกเยื่อง (อย่าง) ให้เสมิ (เสมอ) กัน พระยาจันทบุรี เอานางทั้ง ๓ ไป
ภูเขาลวงแล้วไหว้นบบูชา
ยามนั้นอรหันตเจ้าทั้งห้า พ้อมกันอธิฏฐานว่า ผิว่าสาสนาพระพุทธเจ้า
อันนี้ จักตั้งอยู่ภูเขาลวงเท่าห้าพันวัสสา เป็นพุทธสาสนา-ถานันตรวิเสด
๗๘๙
๗๘๘
(วิเศษ) แท้ แผ่นดินจง วะ เป็นขุมเลิ๊ก (ลึก) ลง ๘ วา ลวง กลางแลด้าน
แลสิบวาเทิน แผ่นดินก็ยะ ไว้ดังอธิฏฐานหั้นแล
๗๙๐
อรหันตาเจ้าแลพระยาจันทบุรี ให้เอา หินแล ก่อเป็นอูปมุงขึ้น
๗๙๑
แต่เต้าฝาหลัง สี่ด้านแลด้าน ๕ วา ลวงหนา ท ลวงสูงสี่วาปาย ๕/๑๑/๑ ๓
สอก หินอันจักก่อนั้นหมดเสีย คนทั้งหลายไปหาหิน ได้แลแห่งแลน้อยเอามาก็
บ่พอ
๗๙๒
ยามนั้นบัพพาระนาค นิมิดเป็นผ้าขาว ถือไม้แทกค่าตัว นั้น
มาบอกแก่คนทั้งหลายว่า หินเพิ่นกองไว้เมื่อก้ าตาวันตกนั้น ซิมีมากหลาย
ไปเอามาก่อให้แล้วเทิน คนทั้งหลายจีงว่า คนทั้งหลายจีงว่า (จารซ้ า) ใก้ไกนั้น
จา ผ้าขาวว่า แทกไปพันค่าไม้อันนี้ฮอดแล คนทั้งหลายจีงว่า ยาวไกนักบ่ไป
๗๙๓
แล ผ้าขาวจีง ให้ไม้แนก (แทก) นั้นหดลงได้ วาด้าม หั้นแล คนทั้งหลายจีง
๗๘๘
แยก-ผู้ปริวรรต
๗๘๙
หมายถึง ระยะสั้นยาว
๗๙๐
ฉบับของกรมส่งเสริมวัฒนธรรม ว่า หินแลน
๗๙๑
ต้นฉบับไม่ชัดเจน ว่าเป็น ตัวอักษร ท หรือ เลข ๑ แต่ในฉบับของหอสมุดแห่งชาติและ
ฉบับของกรมส่งเสริมวัฒนธรรม ว่า ๒ วา
๗๙๒
ฉบับของกรมส่งเสริมวัฒนธรรม ว่า ไม้เท้าค่าตัว
๗๙๓
ฉบับของหอสมุดแห่งชาติ กล่าวในเชิงอรรถ ว่า วาอก
