Page 75 - ebook.msu.ac.th
P. 75
อุรังคธาตุ จ.ศ. ๑๑๖๗ (พ.ศ. ๒๓๔๘) 75
ปฐมกัปพุ้น พระเจ้าทั้งหลายก็บ่ห่อนเกิดมีในทีป ๓ อันดังนั้น ก็จีงหมายว่า
๒๗๕
๒๗๖
เป็นจิดแก้วโลม ไว้เมื่อหมายเบื้อง ชุมพูทีป หั้นแล
ดูรามหาราสฮอยจิดแก้วมีในเมืองโยนกวัตตินครเชียงใหม่พุ้นพระ-
๒๗๗
พุทธเจ้าทั้ง ๓ ไปสันข้าวที่นั้นแล้วก็ซ้อน (ฮอย) กันอยู่ดา ลงไว้ด้วยล าดับ
๒๗๘
ในหินฮูปสะเภาหั้นซู่ตนก็มีแล พระตถาคตไปบิณฑิบาสในเมืองแพ่ อันเป็น
ปุราณบิณฑิบาสแห่งพระพุทธเจ้าแต่ก่อน ๑/๒๕/๑ (ข า) นั้นเขาชาวเมืองแพ
๒๘๐
๒๗๙
ทั้งหลายก็เอาข้าวแลปาขา ปาเปียนไฟ มาใส่บาสแห่งตถาคตดังนั้นขึ้นสู่
๒๘๒
๒๘๑
(ดอยเทพ) ดอยไชชมพูทีปแล้วจีง (ลงเมือ) ขึ้นดอยผาฮังฮุ้ง จีงเห็นฮูป
ปาขา ปาเปียนไฟมีในปาทลักขนาแห่งพระพุทธเจ้าทั้ง ๓ อันเป็นอัปปหาริ-
๒๘๓
ยธัมม พระตถาคตก็บ่สันยังปาอันชาวเมืองแพร่ทั้งหลายใส่บาสนั้น
๒๘๔
จีงอธิฏฐานให้มีชีวิตซู่ตัวไว้ในน้ านั้น ปายังเป็นฮอยไม้หีบ ซู่ตัวตาบต่อเท่า
๒๗๕
หมายถึง ครอบ-ผู้ปริวรรต
๒๗๖
ชมพูทวีป-ผู้ปริวรรต
๒๗๗
หมายถึง เสร็จเรียบร้อย
๒๗๘
เมืองแพร่-ผู้ปริวรรต
๒๗๙
ปลาข่า-ผู้ปริวรรต
๒๘๐
ปลาตะเพียนไฟ-ผู้ปริวรรต
๒๘๑
ต้นฉบับใบลานไม่ได้จารไว้ และนิทานอุรังคธาตุ ฉบับหลวงพระบาง ของ กรมส่งเสริม
วัฒนธรรม กระทรวงวัฒนธรรม (๒๕๔๓) ก็ไม่ได้กล่าวไว้เช่นกัน กล่าวเพียง “แล้วเสด็จขึ้นไปเถิง
ดอยไชยะชมพูทีป แล้วจีงลงเมือขึ้นผารังรุ้ง” หน้า ๕๖. คาดว่าอาจจารตกหล่นหรือไม่มีตั้งแต่ต้น
แต่เมื่อเทียบกับ อุรังคธาตุ (ต านานพระธาตุพนม) ฉบับของหอสมุดแห่งชาติ (๒๔๘๓) กลับกล่าว
ว่า “ขึ้นไปสู่ ดอยเทพ (เข้าใจว่าดอยสุเทพ) ดอยไชย แล้วจีงขึ้นไปดอยผารังรุ้ง” หน้า ๔.
๒๘๒
นิทานอุรังคธาตุ ฉบับหลวงพระบาง ของ กรมส่งเสริมวัฒนธรรม กระทรวงวัฒนธรรม
(๒๕๔๓) กล่าวว่า “แล้วเสด็จขึ้นไปเถิงดอยไชยะชมพูทีป แล้วจีงลงเมือขึ้นผารังรุ้ง” หน้า ๕๖.
ค าว่า เมือ คือ ไป, กลับ
๒๘๓
ข้อปฏิบัติหรือธรรมอันเป็นเหตุไม่ให้เกิดความเสื่อมมี ๗ ข้อ
๒๘๔
หมายถึง ไม้ไผ่ที่ผ่ากลาง ส าหรับปิ้งปลาปิ้งเนื้อ
