Page 79 - ebook.msu.ac.th
P. 79
อุรังคธาตุ จ.ศ. ๑๑๖๗ (พ.ศ. ๒๓๔๘) 79
ยามนั้นนาคทั้งหลาย ๒/๒/๒ (สา) ก็มาเค้าโฮมกันอ้อมภูกูเวียน พระเจ้า
เข้าธัมมภาวนาอยู่ นาคทั้งหลาย กท าริทธีเป็นล าไฟใส่กะดานเกิดเป็นดอกไม้
บูชาพระเจ้าหั้นแล นาคทั้งหลายวงอ้อมไว้จีงให้พุทโธปาปนาคเกื่อนเพให้ตกลง
พระเจ้าเข้าปฐวีธาตุแผ่นดินหินที่พระเจ้าสรัฏฐิดอยู่นั้นเล่ากะด้างแข็ง
เป็นก้อนอันงาม นาคทั้งหลายเล่ากท าริทธีเป็นดังไฟพิด (พิษ) ใส่ พระเจ้าเข้า
๓๐๗
วาโยธาตุ ลมเล่าเป่าไฟคืนหากไป่ไหม้นาคทั้งหลายกท าหลายเทื่อหลายที
แค้นอิดหิวเสีย
๓๐๘
ยามนั้นพระเจ้าสระเด็ดจจขึ้นสู่อากาด นาคทั้งหลายกท าริทธีก่ง
หลังเป็นหมู่นาคอ้อมพระเจ้าจีงนิมิดให้เห็นเป็นหัวนาคขาดตกลงนาคทั้งหลาย
ฝูงก่งหลังด้วยริทธีนั้นแล
๓๐๙
ยามนั้นนาคทั้งหลายอย้านกัว นัก พระเจ้าจีงลงมาสรัฏฐิดตั้งอยู่
ดังเก่าแผ่มิตตาว่าท่านทั้งหลายบรรเทาเอาเสียยังพยาสตุ่มฝีคือว่าหัวใจแห่ง
ท่านทั้งหลายหั้นเจ็บปวด ๒/๓/๑ นัก กูพระตถาคตอยากให้หายพยาสตุ่มฝีนั้นแล
นาคทั้งหลายได้ยินพุทธกถาวาจามีหัวใจชื่นบานพ้อมกันเข้ามาแทบบาท
พระพุทธเจ้าจีงเทสสนาว่า
อาโกเท(เธ)นะ ชิเน โกทังพุทธะวิเสยโย จินเตยโย อิทธิวิเสยโย
อะจินเตยโย โลโกอจินเตยโย กัมมะวิปาโก อะจินเตยโย สาเรสาโมติโน สาเร
สาระมะติโน พุทัง (พุทธัง) สังคัง (สังฆัง) ละกะลังโลเกฯ ดังนี้
ดูรานาคทั้งหลายปุคละผู้ใดมีฝีในหัวใจคือว่าโกธะธัมมค าเคียดพ้นประ
หมานเทียรย่อมถ่อยจากประโยชนะทั้งมวรแล
๓๑๐
ปุคละผู้บ่มีโกธะธัมมค าเคียดนั้นเทียรย่อมประจรน แพ้ (ชนะ)
ปุคละผู้มีโกธะธัมมค าเคียดเป็นดังฝีอันปวดนั้นแล
๓๐๗
หลายครั้ง หลายหน-ผู้ปริวรรต
๓๐๘
หมายถึง โก่ง
๓๐๙
ย่านกลัว-ผู้ปริวรรต
๓๑๐
ประจญ-ผู้ปริวรรต
