Page 78 - ebook.msu.ac.th
P. 78
78 ณรงค์ศักดิ์ ราวะรินทร์
พระเจ้าจีงซ้ าสระเด็ดจจขึ้นแท่นแลระนึกคึดเถิงมหากัสสัปปะเถร
ยามนั้นมหากัสสัปปะก็มาเฝ้าพระเจ้าจีงเทสสนาว่าอุรังคธาสกัปปันนะ
คีรีอัปปัตตะราดังนี้
อว่ายหน้าส าเพาะซึ่งภูก าพ้าว่า
ดูรามหากัสสัปปะพระตถาคตนิพพานแล้วจีงเอาอุรังคธาสไปไว้ภูก าพ้า
๓๐๑
อันนั้นอย่าได้ละประ กท าพระตถาคตสันนี้เทินมหากัสสัปปะเถระเจ้าก็ชม
ชื่นยินดีเลิกขึ้นยังอัญชลีว่าสาธุ ๆ แล้วก็หนีไปสู่ที่อยู่แห่งตนก็มีแล
ยามนั้นพระเจ้าสระเด็ดจจขึ้นเมือสรัฏฐิดอยู่ภูกูเวียนก็มีแล
๓๐๒
๒/๒/๑ มีค าปุจสา ถามว่าพระเจ้าคืนมายังที่ภูกูเวียนด้วยเหดสังจา
วิสัชชนาแก้ว่าพระพุทธเจ้าได้ไว้กงจิดแก้วคือว่าฮอยปาทลักขนาแลจัก
มีมิตตาพระยานาคตัว ๑ หั้นแล พระยานาคตัวนี้เป็นเทวนาคมหิทธีกา
(สุวัณณนาคและกุทโธปาปนาค) กับทั้งนาคตัวหลานนั้นเทียรย่อมประกอบด้วย
โกธะมานะจักเกื่อนเพบ้านเมืองพุทธสาสนาเสียดังนั้น พระพุทธเจ้าสั่งสอนให้ได้
ตั้งอยู่ในสรณคมนเพื่อให้ฮักสาพุทธสาสนาบ้านเมืองอันจักตั้งอยู่นั้นแล คันว่า
๓๐๓
พระเจ้าสรัฏฐิดที่ภูกูเวียนแล้วก็เปลือง (เมลือง?) รัสสมี ออกให้เข้าไปเมือง
๓๐๔
นาค สุวัณณนาคหัน รัสสมีจีงออกจากน้ าขึ้นมาอยู่เทิงบกเฮ็ดเป็นควันมืดมัว
ทั่วภูอันนั้น
พระเจ้าจีงเข้าเตโชธาตุเป็นล าไฟเกี้ยวสุวัณณนาคสะเด็ด (สะเด็น)
๓๐๖
๓๐๕
ตกน้ าเตโชไฟริทธีพระเจ้าบุแต่พื้นน้ าเป็นแปว ลุกขึ้นไหม้กุ้มกวม เมือง
นาคแผ่ไปฮอดหนองบัวบานที่อยู่พุทโธปาปนาค
๓๐๑
ปละ หมายถึง ปล่อย
๓๐๒
ปุจฉา-ผู้ปริวรรต
๓๐๓
รัศมี-ผู้ปริวรรต
๓๐๔
เห็น-ผู้ปริวรรต
๓๐๕
หมายถึง เปลว-ผู้ปริวรรต
๓๐๖
หมายถึง ปิด, บัง
