Page 67 - ซีลีเนียมในการผลิตปศุสัตว์

56

al., 2012; Briens et al., 2013, 2014; Celi et al., 2013; Couloigner et al., 2015; Li et al.,

ื้
ี
2017) ทั้งนี้อาจเนื่องมาจากอาหารพนฐานที่ไม่เสริมซีลีเนียมมีซีลีเนียมอยู่ในระดับที่เพยงพอต่อความ
ต้องการของไก่เนื้อ คือ ที่ระดับ 0.15 มิลลิกรัมต่อกิโลกรัม (NRC, 1994) โดยทั่วไปเมื่อไก่เนื้อได้รับ
ซีลีเนียมเพียงพอต่อความต้องการ และไม่ได้อยู่ในสภาวะเครียดจากความร้อนหรือจากสภาวะแวดล้อมที่
ิ่
ไม่เหมาะสม การเสริมซีลีเนียมในอาหารมักจะไม่ส่งผลต่อการเพมขึ้นของสมรรถภาพการผลิต อย่างไรก็
ึ
ี
ี
่
ี
ี
ี
ี
ิ
ตามมรายงานการศกษาทพบว่า การเสรมซลเนยมจากยสต์ซีลีเนียมสูง หรือการทดแทนซีลีเนียมจาก
โซเดียมซีลีไนต์ด้วยยีสต์ซีลีเนียมสูงในอาหารไกเนื้อ ท าให้น ้าหนักตัว อัตราการเจริญเติบโตและอัตราการ
่
แลกเนื้อของไก่เนื้อดีขึ้น (P<0.05) (Upton et al., 2008; Wang and Xu, 2008; Mansoub et al.,
2011; Krstic et al., 2012) สอดคล้องกับรายงานที่พบว่า การเสริมซีลีเนียมจากยีสต์ซีลีเนียมสูงที่ระดับ
ิ่
ั
0.3-0.9 มิลลิกรัมต่อกิโลกรัม เพมสมรรถภาพการผลิตของไก่เนื้อ โดยเฉพาะในไก่เนื้อที่มีอตราการ
เจริญเติบโตสูง (Markovic et al., 2018) เนื่องจากซีลีเนียมเป็นส่วนประกอบส าคัญของเอนไซม์ไอโอโด
ไทโรนีน 5’ ดีไอโอดีเนส ซึ่งมีบทบาทส าคัญในกระบวนการเมแทบอลิซึมของฮอร์โมนจากต่อมไทรอยด์
ที่จ าเป็นต่อการเจริญเติบโตและพฒนาการด้านต่าง ๆ ของสัตว์ นอกจากนี้การเสริมซีลีเนียมจากแหล่ง
ั
ื่
อน ๆ คือ ซีลีเนียมอนทรีย์ในรูปแบบซีลีโนเมทไธโอนีน และนาโนซีลีเนียม ก็มีผลเชิงบวกต่ออตราการ
ิ
ั
ั
เจริญเติบโตและอตราการแลกเนื้อของไก่เนื้อด้วยเช่นกัน (Hu et al., 2012; Ahmadi et al., 2018;
Bakhshalinejad et al., 2018; Alian et al., 2020) โดยเมื่อเปรียบเทียบกับซีลีเนียมอนินทรีย์แล้ว
ซีลีเนียมอนทรีย์และนาโนซีลีเนียมสามารถถูกดูดซึมได้ดีกว่า เพราะถูกดูดซึมแบบใช้พลังงาน ขณะที่
ิ
ิ
ซีลีเนียมอนินทรีย์จะถูกดูดซึมแบบไม่ใช้พลังงาน จึงท าให้ซีลีเนียมอนทรีย์และนาโนซีลีเนียมจะดูดซึม
และน าไปใช้ประโยชน์ได้สูงกว่าซีลีเนียมอนินทรีย์ นอกจากนี้ยังมีรายงานว่าซีลีโนเมทไธโอนีนช่วยท าให้

ิ่
มีการกักเก็นไนโตรเจนในร่างกายสัตว์เพมขึ้นด้วย (Celi et al., 2013) ซึ่งน าไปสู่การเพมขึ้นของ
ิ่
สมรรถภาพการผลิตของไก่เนื้อในที่สุด
ส าหรับผลของการเสริมซีลีเนียมต่อลักษณะซากและคุณภาพเนื้อ พบว่า การเสริมซีลีเนียมจาก

โซเดียมซีลีไนต์และยีสต์ซีลีเนียมสูง (0.1-0.3 มิลลิกรัมต่อกิโลกรัม) ไม่มีผลต่อลักษณะซากของไก่เนื้อ

ี
ี
(Mansoub et al., 2011; Kinal et al., 2012) เช่นเดียวกบการเสริมนาโนซลเนียมในอาหารในช่วง
ั
0.3-2.0 มิลลิกรัมต่อกิโลกรัม ก็ไม่ส่งผลต่อลักษณะซากและสีเนื้อของไก่เนื้อ (Cai et al., 2012) ขณะที่
มีหลายงานวิจัยที่พบว่า การเสริมซีลีเนียมอนทรีย์ (0.1-0.9 มิลลิกรัมต่อกิโลกรัม) จากยีสต์ซีลีเนียมสูง
ิ
ซีลีโนเมทไธโอนีน นาโนซีลีเนียม และไฮดรอกซี-ซีลีโนเมทไธโอนีน ส่งผลเพมสัดส่วนของซาก น ้าหนัก
ิ่
ซาก น ้าหนักเนื้ออก น ้าหนักเนื้อน่อง ลดการเกิดเนื้อซีด เหลว และฉ ่าน ้า (pale, soft, exudative:

PSE) และลดการสูญเสียน ้า (dip loss) ในเนื้อของไก่เนื้อได้ดีกว่า (P<0.05) การเสริมซีลีเนียมอนินทรีย์
ในรูปโซเดียมซีลีไนต์ (Upton et al., 2008; Peric et al., 2009; Mansoub et al., 2010; Wang et

al., 2011a, b; Krstic et al., 2012; Li et al., 2016; Ahmadi et al., 2018; Jamnongtai et al.,

2018; Markovic et al., 2018; Alian et al., 2020) ซีลีเนียมอนทรีย์ในรูปแบบ ซีลีโนเมทไธโอนีนมี
ิ

56 ซีลีเนียมในการผลิตปศสตว์ Selenium in Livestock Production
ั
ุ