Page 110 - ebook.msu.ac.th
P. 110
เมื่ออายุได้ ๒๒ ปี นั้นก็มักได้กระทำมิจฉาจาร กับด้วยเมียท่าน เมื่อได้ ๔๖ ปีนั้นก็มักได้ถืกต้องยังภัยทั้งหลาย
ต่างๆ ได้ ๕๒ ปีก็จิงบรบวรด้วยข้าวของสมบัติแลสัตว์ ๔ ตีนนั้นแล ครั้นอายุได้ ๖๖ ปี หั้นจักม้างจากอายุขันธ์
เสี้ยงแล ครั้นล้ำนั้นไปได้ ๘๓ ปีนั้นก็จุตติตายแล
บุคคละผู้ใดเกิดวันจันทร์ มันมาแต่ชมพูทวีปอันเป็นที่พระเจ้าเกิดมา ๕ ตนนี้ก็มีปัสสาทาสมากนัก
ประสงค์ศาสตรศิลป์ ศิลป์สิปป์คุณปาสสามลมืนทืนบ่มีมานะกล้าแข็ง คำเคียดเทียรย่อมกล่าวคำอันเป็นคุรุภวะ
มีใจประสงค์ด้วยกองบุญแล มันเกิดมาได้ ๔ ปี นั้นมันได้ไข้พยาธิแล ได้ ๑๖ ปีนั้นก็จักได้ข้าวของสมบัติแล
ได้ ๒๓ ปีนั้นมักได้ถืกต้องอันท่านผูกมัดแลจงให้เจียมเทิน ตั้งแต่อายุไปเถิง ๔๐ ปีนั้นก็จักได้สมบัติชะแลตั้งแต่
อายุ ๔๒ ปี ไปเถิง ๕๐ ปี นั้นจิงให้เจียมดีหลีเทิน ตั้งแต่อายุ ๕๒ ปี ไปเถิง ๖๖ ปีนั้นก็จักได้ข้าวของสมบัติชะแล
อายุได้ ๗๐ ปีนั้นขันธ์จักเสี้ยงหั้นแล ล้ำนั้นไปเถิง ๗๒ ปี ตาย
บุคคละผู้ใดเกิดมาในวันอังคารนั้น จุตติจากอมรโคยาทวีปแล้วแล ได้เมือเกิดชั้นฟ้าจาตูมมหาราชิกา
ตายแล้วก็ได้ลงมาเกิดในชุมพูทวีป เฮานี้ก็มีคำโลภด้วยคำกินมากนักแล เหตุว่ามันได้เสวยของทิพย์แต่ภว
ภายหลังนั้นมากแล กล้าแลแข็งมักมีประโยชนะด้วยข้าวของมากผู้หญิงก็มีผัวผู้เดียว แม้นผู้ชายก็มีเมียผู้เดียว
นั้นก็บ่ถืกใจแลเกิดพ้นท้องแม่ได้ ๓ ปี นั้นก็ซางไข้ตีนมือก็มักซันส่ายแล ตั้งอายุได้ ๑๕ ปี ไปเถิง ๕ ปีข้าวของ
เที่ยงว่าได้นั้นมาตั้งแต่ ๒๖ ปี ไปไปเถิง ๓๐ ปี คำอิดูพ่อแลแม่ แต่อายุได้ ๓๕ ปีนั้นจักประกอบสมบัติเที่ยงแท้
แลมันมักเสียกับด้วยมิตรผู้ถ่อยฮ้ายแล อายุได้ ๖๖ ได้ปีนั้นขันธ์จักม้างเสียหั้นแล ว่าล้ำนั้นก็จักอยู่ ๗ ปี หมด
หั้นแล
บุคคละผู้ใดเกิดมาในวัน ๔ (พุธ) นั้นจากอุดรมาแล อายุได้ ๖๖ ปี ขันธจากมาเสี้ยงหั้นแลครั้นล้ำนั้น
ไปก็จักเสี้ยง ๗๘ ปี หั้นแล
บุคคละผู้ใดเกิดมาได้วัน ๕ นั้นอายุยืนได้ ๖๗ ปี จักเสี้ยงหมดหั้นแล
ผู้ใดเกิดมาได้วัน ๖ นั้นจุตติจากอุดร คุรุทวีปพุ้น มาเกิดเมื่อได้ ๗๖ ปีนั้นก็จักเสี้ยงอายุขันธ์หั้นแล
ครั้นว่าล้ำนั้นไปหน้าก็จักได้อยู่ด้วยแถมอายุได้ ๙๖ นั้นหมดหั้นแล
บุคคละผู้ใดมันเกิดมาในวันเสาร์นั้น มันจุติจากบุพพวิเทห์ทิพย์ก้ำวันออก มาเกิดในชมพูทวีปนี้แล
อายุยืนได้ ๘๐ ปีหมดหั้นแล
สัมปัทธัสสะ สวัสสะดี นิฏฐิต กล่าวพรรณนาจาด้วยมูลขึดอันเป็นคำสั่งสอนคนทั้งหลายให้ฮู้ตามคำ
ปฏิบัติฮีตคองฆารวาสเหย้าเฮือนอย่างใดอย่างหนึ่ง คือ กระทำการวิวาหา วิวาโห คือการส่งบ่าวแลสาวแล
สาวตามอันควรแล บ่ควรแล การซื้อช้างงัวควายแลซื้อม้าใช้สอยตามแต่อันควรแลบ่ควรก็ดีแล การสอนเป็น
มังคละแลอวมังคละก็ดีแล กิจการอย่างใดอย่างหนึ่งคืออันควรแลบ่ควรไว้สั่งสอนคนทั้งหลายก็จงพากันจำจื่อไว้
เพื่อจักปฏิบัติตามสืบไปภายหน้าก็เสด็จบรบวรควรแล้วเท่านี้ก่อนแล อาตมาภาพขอจงมีความดีแลความงาม
แก่อาตมาผู้มีศรัทธาเลื่อมใสได้ลงมือขีดเขียนไว้ ขอให้ได้ดังคำมักคำประสงค์สู่ประการเทิน ทุวัง ทุวัง นัพพานิ
บรบวร สุกขัง โหตุ
108
