Page 30 - ebook.msu.ac.th
P. 30

๒๑




                                     เย็นดั่งบุญคุณเจ้า           ของพระตามาเลื่อม
                              อันว่า  ฝูงไพร่น้อย                 ก็ยอย้องซ่อยซู       เจ้าเอย
                                                                  (ผูกที่ ๔ ลานที่ ๘ หน้าที่ ๒)

                       จากตัวบทที่ยกมาผู้ประพันธ์ได้กล่าวอ้างถึงพระตาและความอุดมสมบูรณ์ของพื้นที่สร้างบ้านเมืองแห่ง
               ใหม่ เป็นการกล่าวยกย่องเชิดชูพระตาในฐานะวีรบุรุษ มีการน าเสนอภาพพระตาเป็นผู้น าในการปกครองกอง

               ครัว โดยใช้โวหารเปรียบเทียบ ค าว่า ดั่ง เปรียบพระตาเป็นความเย็นที่ดับร้อน เย็นดั่งบุญคุณเจ้า ของพระตา
               มาเลื่อม (เหลื่อม,ทับ,คลุม,ล้ า) โดยได้น าเสนอบทบาทของพระตาเกี่ยวกับความเสียสละและห่วงใยไพร่พล ซึ่ง

               ผู้ประพันธ์เน้นย้ าภาพความเป็นเจ้านายผู้เสียสละของพระตา สะท้อนความคิดของผู้ประพันธ์ที่พยายามสรรค า
               เพื่อสร้างความรู้สึกต่อผู้อ่าน เกี่ยวกับความสามัคคีที่แสดงให้เห็นถึง บทบาทหน้าที่ผู้น าในการปกครอง

                       อาจกล่าวได้ว่า หากศึกษาการน าเสนอบริบททางประวัติศาสตร์การรับรู้ของผู้คนในแต่ละยุคแล้ว เส้น
               แบ่งเขตประเทศ กับเส้นแบ่งเขตวัฒนธรรม มีความแตกต่าง หากแต่การน าเสนอเรื่องราวพระวอพระตาถูก
               สร้างขึ้นในยุคก่อนมีการแบ่งเขตประเทศระหว่างสองฝั่งโขง ฉะนั้น พระวอพระตาในการรับรู้เรื่องราวของ

               ประวัติศาสตร์และวรรณกรรมจึงไม่สามารถแบ่งเขตแดนตามเส้นแบ่งเขตประเทศได้ แต่หากมองในมุมมองทาง
               พรมแดนวัฒนธรรมการรับรู้วรรณกรรมสองฝั่งโขง อาจกล่าวได้ว่ามีการรับรู้ร่วมกัน การน าเสนอภาพพระวอ

               เป็นนักรบผู้กล้าหาญ ยอมเสียสละเพื่อความอยู่รอดปลอดภัยของไพร่พลและครอบครัว ที่อยู่ในความ
               รับผิดชอบของตน ทั้งนี้ผู้ประพันธ์ได้ใช้ค าว่า คัน (ครั้น) ที่หมายถึงเงื่อนไข แทนค าว่า ถ้า ดังจะเห็นได้จาก

               ตัวอย่างในตัวบท
                                     คันหากมีเหตุฮ้อน             ประการสิ่งสันใด

                                     ให้ฮีบขับพาชี                บอกเหตุการณ์อย่าช้า
                                                                  (ผูกที่ ๑ ลานที่ ๔ หน้าที่ ๒)
                       จากตัวบทเป็นการน าเสนอภาพของพระตาที่มีความห่วงใยต่อไพร่พล เมื่อครั้งที่อพยพออกมาจาก

               เวียงจันทน์มาอยู่ที่หนองบัวลุ่มภู ได้แบ่งคนออกเป็นสามกลุ่ม โดยกล่าวถึงหากมีเหตุการณ์ต่างๆเกี่ยวกับการ
               ตามรุกรานของเวียงจันทน์ ให้รีบขี่ม้าเพื่อเตือนให้คนในแต่ละกลุ่มเตรียมพร้อม จะเห็นได้ว่า ผู้ประพันธ์

               น าเสนอโดยการสรรค าที่เป็นค าถามที่ห่วงใย เลือกใช้ค าว่า “คันหาก” ถ้าหากมีเหตุเดือดร้อนประการใดให้
               บอกกล่าวล่วงหน้า สะท้อนถึงน้ าเสียงแสดงความห่วงใยของผู้ใหญ่มีอ านาจที่มีต่อไพร่พล
























                                                 พระวอ-พระตาในเอกสารใบลาน
   25   26   27   28   29   30   31   32   33   34   35