Page 29 - ebook.msu.ac.th

๒๐

เมื่อนั้น พระวอเจ้า ใจกระสันเต้นเข้าใส่
เมืองแสนหลบบ่ม้ม คมง้าวป่ายคอ

เมืองจันเจ้า จับเอามาฟันฟาด

บ่ให้อยู่ช้า พระวอฆ่ามอดชีวัง

( ผูกที่ ๓ ลานที่ ๒ หน้าที่ ๑)

นอกจากนี้ ความใจร้อนที่ถูกน้าเสนอจะเห็นได้จากค้าว่า บ่ให้อยู่ช้า ซึ่งเป็นการน้าเสนอตัวตนของพระ

วอในเรื่องให้เห็นว่าเป็นคนใจร้อนและกล้าหาญ

ภาพพ่อผู้ห่วงใยลูก

การน าเสนอภาพพ่อผู้ห่วงใยลูกในเอกสารพระวอพระตาฉบับนี้ มักจะน าเสนอภาพของพระตา ผู้เป็น
ผู้ใหญ่สุดของเนื้อหา ที่ถูกน าเสนอผ่านน้ าเสียงพ่อผู้ห่วงใยลูก สะท้อนออกมาในรูปของบทบรรยายค าสั่งของ

พระตาที่สื่อสารต่อทหารว่ามีความห่วงใยพระวอ ซึ่งผู้ประพันธ์ได้เลือกสรรค าว่า สูอย่าได้อยู่ช้า, กูก็อวยพรให้
สูอย่าได้อยู่ช้า ฮีบน้าความคืนคอบ

บอกพระวอ ต่อสู้เศิกอย่าถอย

กูก็อวยพรให้ สมคะเนคือฮูดพร ว่าเน้อ

ขอให้ลุลาภได้ ชัยแท้ซู่ประการ
ทูตาไชย ก็ขึ้นขี่พาซี

พากันน้าทางเดิน บอกเหตุการณ์พระวอแจ้ง

(ผูกที่ ๒ ลานที่ ๖ หน้าที่ ๒)

เจ้านายผู้คุมไพร่พลและเสียสละ
พระวอพระตาที่ถูกน าเสนอในเอกสารฉบับนี้ในบทบาทหน้าที่ที่เป็นเจ้านายผู้เสียสละตัวเองเพื่อ

ส่วนรวม โดยได้กล่าวถึงพระตาเป็นผู้น าในการน ากองครัวข้ามโขงมายังหนองบัวลุ่มภูแล้ว มีการวางแผนในการ
แบ่งผู้คนออกเป็น ๓ กลุ่ม เพี่อกระจายก าลังป้องกันตนเองจากฝ่ายเวียงจันทน์และเพื่อเป็นการแสวงหาพื้นที่

อุดมสมบูรณ์มีแหล่งน้ าและทรัพยากรป่าไม้ที่เหมาะแก่การตั้งบ้านเรือน การท าไร่ท านา อันเป็นการผลิตข้าว
และอาหารเลี้ยงชีพภายในกลุ่ม โดยผู้ประพันธ์ได้ใช้ค าว่า ตุ้ม ซึ่งมีความหมายว่า คุ้มครอง ปกปักรักษา เป็น

การสรรค าท้องถิ่นเพื่อสร้างสุนทรียภาพภายในตัวบท
เมื่อนั้น พระตาพระวอ ทั้งสองผู้ตุ้มไพร่

คาดการณ์บ่แพ้ แม่นบ่มีผิด

(ผูกที่ ๓ ลานที่ ๕ หน้าที่ ๒)
พากันตุ้มไพร่น้อย สามจุ้มอยู่สบาย

นับปีมาตั้งหนองบัว บ่เคยอดยากฮ้อนฝนฟ้าซุ่มเลิง

พระวอ-พระตาในเอกสารใบลาน