Page 102 - ebook.msu.ac.th
P. 102
ภายลุนผู้ ๑ เล่าตายเสือขบหั้นแล พระยาก็ให้เขาเอาน้ำอุ่นตั้งที่เจ็บนั้นแล้วจิงควรส่งสะกานด้วยไฟ
แลครั้นบ่อาบน้ำอุ่นดังนั้นก็บ่ควรเผาไฟแล บ่ควรรับเข้าของแห่งทานอันมาค้ำชูนั้น บ่ควรเอาพระนำหน้า บ่ควรไว้
แฮมคืน เท่าควรแต่ปั่นสรณคมน์ แลให้ทานข้าวดิบไว้วันนั้นเมื่อภายลุนแต่นั้น
เล่าผู้ ๑ ตกต้นไม้ตายหั้นแล พระยาก็ให้คนเป็นพ่อแม่พี่น้องญาติกา วงศา ก็ดี ผู้เฒ่า ผู้แก่ ก็ดี
ผ้าขาว ดาวบส ก็ดี ให้ข้ามไปข้ามมา ๓ ที แล้วจิงควรส่งสะกานด้วยไฟแล บ่ควรไว้แฮมคืน บ่ควรรับทานมาค้ำชู
นั้นบ่ควรทานข้าวสัง บ่ควรสูตรสังคหธรรม บ่ควรเอาพระเจ้าไปนำหน้าเท่าควรทานข้าวสารดิบนั้นแลภายลุน
แต่นั้น
ผู้ ๑ ก็เอาเชือกผูกคอตายหั้นแล พระยาก็ให้เขาเอาไม้แทกยาวตนมันนั้นแล้ว ให้เอาตัวมันฝังยืน
ปิ่นหน้าไปวันออกชวายใต้ แล้วให้เหยิบผมมันเสียแล้วจิงฝัง แล้วจิงให้ผ้าขาวดาวบสอันตัวผู้เดียวนั้นแล้วให้
ปั่นคา...แก่ผู้นั้นแล้วเอาเชือกอันมี ๗ สิ่งนั้นมายาดมา ๗ ที แล้วออกปากว่าจงให้ฝนรินน้ำไหลล่อง ว่าดังนี้เทิน
ครั้นบ่กระทำดังนั้นก็บ่ควรฝืนใดแลมักจิบหายตายต่อเท่าเซ่นหลานแลก็บ่ส่งสะกานด้วยไฟใดแล ด้วยกล่าวแล้ว
แต่ภายหลังนั้นแล เท่าควรทานข้าวสารดิบนั้นแล ภายลุนมาแต่นั้น
ผู้ ๑ ก็ตายด้วยอันเจ็บไข้ตามปกติหั้นแล เมื่อนั้นพระยาก็แต่งว่าให้คนทั้งหลายอาบน้ำอุ่นโตมันแล้ว
ให้ป้อนข้าวกุมนั้นแก่มันแล้วจิงให้ส่งสะกานด้วยไฟแล แม่นวัตถุแห่งทานมาค้ำชูก็ควรรับไว้แฮมคืนก็ควรแล
เขาสงฆ์ก็ควรทานธรรม ก็ควรสังคหสูตรแล พระเจ้าก็ควรเอาไปนำหน้าบุคคลผู้นั้นแล มหาสมันตราชาก็หาก
ตั้งแต่งส่งสะกานคนทั้งหลายดังนี้โลกทั้งหลายจิงกระทำกับตามฮีต คอง อันนั้นมาตราบต่อเท่าเถิงกาลบัดนี้แล
คนผู้ใดกระทำผิดแผกจากคองอันนี้สันนั้นโทษทั้งหลาย ภัยทั้งมวลฝูงนั้นก็มาเถิงบุคคลละทั้งหลาย
หั้นแลพระยามหาสมันตราชาเจ้ามักให้พ้นจากภัยแล โทษแก่คนทั้งหลายก็จิงแต่งแปงนิยายไว้โดยดังมหาสมุ
พระยาพรหมหากแต่งไว้เมื่อตั้งกัปหัวทีนั้นแลเพื่อให้คนทั้งหลายได้กระทำตามฮีตคองอันเป็นเค้าแห่งมังคละนั้น
ดังนี้แล
๑) ประการ ๑ มหาสมันตราชาแต่งแปงดังนี้แลอันเป็นฮีตคองบุราณแห่งคนทั้งหลายอันเป็นลูกเป็น
หลานญาติพี่น้องก็ดีลูกหญิง ลูกหญิงชายแห่งคนทั้งหลายฝูงอันอื่นก็ดีอันได้เอามาเลี้ยงไว้เป็นลูกเป็นเต้าสันนั้น
ครั้นว่าจักกระทำมังคละเมื่อจักตัดผมมันนั้นให้ไปกระทำยังเฮือนพ่อแม่เป็นเค้าแห่งเขานั้นแล บ่ควรกระทำ
มังคละ (กระทำมังคละข้าหญิงอยู่หน้านี้) กรรมเฮือนพ่อแม่เลี้ยงสักอันแล ครั้นว่าพ่อแม่บ่มีแล้วนั้นก็ควรไปกระทำ
มังคลกรรมยังที่มหาธาตุแล ที่เค้าไม้ใหญ่แล ใกล้เมื่อลูกเลี้ยงนั้นเถิงกาลเมื่อควรเป็นเฮือนสันนั้นส่วนคนมา
ไคว่หมากไคว่เหมี้ยงก็ดี ก็บ่ควรให้มากล่าวยอคำอันนั้นที่เฮือนพ่อเลี้ยงสักอันแลก็บ่ควรรับเอาหมากเหมี้ยง
อันนั้นได้แลก็ควรไปกระทำยังเฮือนพ่อเก่าแม่เก่านั้นแล ครั้นว่าพ่อแม่บ่มีดังนั้นก็ควรให้แปงตูบแปงเฮือนที่หนึ่ง
แล้วจิงกระทำมังคละในตูบใหม่นั้นเทิน ครั้นว่ากระทำในเฮือนพ่อแม่เลี้ยงนั้นก็บ่หมั้นก็บ่ยืนแลอันว่าคนผู้ไป
ไคว่หมากนั้นก็ควรไปเส็งสานกับด้วยพ่อแม่เลี้ยงยามเมื่อมาปลูกแปงนั้นแลบ่ควรให้ห่อหมากเข้าฮ่มเฮือนพ่อแม่
แล ชำลองสุดไปบ่ควรให้ถืกต้องสักจักอันแลแต่น้ำก็บ่ควรให้กินแล
บัดนี้จักกระทำข้าหญิง ข้าชายฝูงได้ไถ่ได้ซื้อถอนค่าตัวมันนั้นเมื่อกระทำมังคละนั้นก็ควรให้แปงตูบพอ
เขาอยู่แล้วจิงควรกระทำมังคละที่นั้นอันหนึ่งข้าหญิงเฮือนนั้นไปท่องค้าเที่ยวขายอยู่แฮมวันเฮมคืนแล้วมันหลิ่น
ชู้สู่กันแล มีคัพภะมาดังนั้นก็บ่ควรให้ขึ้นเฮือนเทื่อเท่าก่อนแปงเฮือนให้อยู่พอเขาที ๑ แลแล้วครั้นประสูติพ้น
เดือนแล้วจิงควรให้ขึ้นอยู่เฮือนดังเก่าแล ข้าวของมีแก่ผู้มาเอาหนีนั้นคนผู้ใดทรงคัพภ์นั้นก็บ่ควรให้ยาดเอาใน
100
