Page 104 - ebook.msu.ac.th
P. 104
อัน ๑ เฮือนผู้ใดแปงบ่ทันแล้วเทื่อ ดังนั้นพอยมีหมาขึ้นมาอวนแล้วต่าวลงก้ำวันออกหนใต้
ก็ดีก็ควรปั้นอาหารแก่มันข้าวน้ำคำกินให้แก่มัน ให้อิ่มแล้วก็ควรไปอาบน้ำดำหัวเสีย เป็นชัยมังคละแล
เฮือนหลังใดแปงบ่ทันแล้วเทื่อ ไก่พอยขึ้นมาไข่ก็ดี พาลูกขึ้นมาก็ดีเจ้าเฮือนอยู่วุฒิจำเริญหาภัยบ่ได้แล
เฮือนหลังใด(นก)ฮุ้งก็ดี นกสีทุดก็ดี นกยางก็ดีมาจับเฮือนนั้น ไฟมักไหม้มักจิบหายแล ควรหลีก
เคาะเสียดีแล
๕) ประการ ๑ ยามเมื่อจักกระทำมังคละปลูกแปงเอาผัวเอาเมียนั้นแผ่นดินไหวตงเฮือนลั่น สันนี้ก็ดี
คนตายก็ดี ก็เป็นนิมิตอันบ่ดีแล
อัน ๑ ในเฮือนนั้นผีลงพอถ้วน ๓ เทื่อนั้นก็บ่ควรกระทำมังคละแก่ลูกหลานสักอันแล
๖) ประการ ๑ หมู่ฝูงจักไปกระทำมังคลกรรมนั้น ชื่อว่าเคืองคนอันจักนำไปกระทำมังคละนั้นเป็น
ต้นว่าให้นำแลสุทาซิฝูงนั้นเท่าควรให้คนฝูงเป็นญาติพี่น้องชาติเชื้อนั้นไปแล ครั้นว่าทงคัพภ์นั้นก็บ่ควรให้เอาไป
แล
๗) ประการ ๑ ส่วนว่าคนผู้จักกระทำมังคลกรรมนั้นคนผู้ชายมีพ่อแม่ หญิงบ่มีพ่อแม่ดังนั้นก็บ่ควร
เอามือแห่งขาทั้ง ๒ นั้นซ้อนมือกับด้วยแห่งกัน แลเท่าควรปลูกแปงตามบุราณนั้นแล ผู้หญิงหากมีพ่อแม่พร้อมกัน
ผู้ชายบ่มีพ่อแม่สันนั้นก็บ่ควรเอามือซ้อนกันนั้นแล เท่าควรปลูกแปงตามบูฮานนั้น ครั้นว่าบุคคละทั้ง ๒ หากมี
พ่อแม่พร้อมกันทั้ง ๒ ฝ่ายเสมอกันนั้นก็ควรเอามือขาทั้ง ๒ ซ้อนกันแล
๘) ประการ ๑ ลูกหลานเกิดยังเฮือนที่ ๑ ปู่ย่าอยู่ยังเฮือนอีกที่ ๑ ไปเจียเอามาเป็นเลี้ยงดังนั้น
เถิงกาลเมื่ออันควรเป็นเฮือนดังนั้นก็บ่ควรจักกระทำมังคลกรรมเฮือนปู่ย่าแล ควรแปงตูบแปงเฮือนที่ ๑ พอเข้า
แล้วควรปลูกแปงยังที่นั้นแล
๙) ประการ ๑ ปู่ย่าหากปงวางเฮือนให้สูเป็นเจ้าเฮือนหลังนี้เทิน ให้เป็นเจ้าแก่สมบัติที่นี้เทิน ว่าอัน
ก็ควรกระทำปลูกแปงในเฮือนปู่ย่าที่นั้นแล ครั้นว่าผู้ใดบ่กับบ่ขับตามฮีตคองอันนี้ให้ผิดแผกจากบูฮาน ไปก็จิบ
หายผ่อนวายไปตาบต่อเท่าเถิงชว่า(ชั่ว)ลูกหลานสืบ ๆ ไปแล หญิงผู้ใดไปหลิ้นชู้ด้วยสมัครกับด้วยกันมีปฏิสนธิ
แล้วสันนั้นก็บ่ควรกระทำมังคลกรรมแล ครั้นกระทำสันนั้นมักจิบหายบ่ดีแล หญิงผู้ใดผัวตายเสียก็ดี ฮ้างจาก
กันเสียก็ดี ก็บ่ควรกระทำมังคลกรรมแล แม่นผู้ชายก็สันเดียวกันนั้นแล อันนี้กล่าวด้วยกระทำมังคลกรรม
ปลูกแปงเอาผัวเอาเมียให้เป็นมังคลแล
อัน ๑ ในเฮือนนั้นหากมีผู้ทงคัพภ์อยู่สันนั้นบ่ควรกระทำมังคละจักอันแล กระทำก็มักจิบหาย
ผ่อนไปซู่อันแล บุคคละผู้ใดตายแลบ่ทันไปฮอดป่าช้าเทื่อนั้นกลองหลวงหากคานไปก็ดีหลักอันจักแต่งนั้น
หักเสียสันนั้นก็มักจิบหายไปเซ่นลูกเซ่นหลานแลแม่นข้ามก็ถือทัณฑะกรรมแล ส่วนว่าเฮือนผู้ใดพอยว่า
เต่าก็ดี แลนก็ดี แลมาขึ้นสู่บนเฮือนมีดังนั้นก็มักจิบหายแล ควรอาบน้ำเสียเคราะห์ร้ายทั้งมวลฝูงนั้น
ก็จงกับหายไปด้วยเต่าแลแลนนั้นเทิน
๑๐) ประการ ๑ ผู้ใดผู้ ๑ หากตายเสีย หญิงพลอยประสูติลูกยามนั้นเมื่อขอนซากยังมีในเฮือนนั้น
ในเมื่อลูกตายไปก็พอยว่าแม่ประสูติลูกยามนั้นก็ดีก็อาบน้ำเสียเคราะห์ด้วยฮีบอย่าให้ทันกลาย ๗ วันนั้นแล
102
