Page 105 - ebook.msu.ac.th
P. 105
๑๑) ประการ ๑ เผิ้งก็ดี มิ้มก็ดี มาจับที่หัวเฮือนก็ดี ท้ายเฮือนก็ดี มาจับยังแอกก็ดี มีสันนั้นก็ควรแต่ง
สักการบูชาแล้วนำไปส่งเสียที่ป่าก้ำตะวันออกนั้นแล้ว ควรอาบน้ำดำหัวเสียเคราะห์ดังนั้นแล
๑๒) ประการ ๑ เสาเฮือนหลังนั้นคนหากต้านพอถ้วน ๓ คนแล้วบ่ควรอยู่แล ครั้นหากมักได้อยู่แล
อยู่ไปแถมมืนนานดังนั้นให้อาบน้ำดำหัวเอาทิพมนตร์อันควรหายราชภัยนั้นมามนตร์ยังทั้งแจงแจเฮือนนั้นแล้ว
กระทำเชยยะมังคละเสียแล้วจิงควรอยู่ไปแถมแล
๑๓) ประการ ๑ บุคคลผู้ไปซื้อข้าหญิงข้าชายก็ดี ในวันอันเอาข้าขึ้นมาสู่เฮือนนั้นข้าผู้นั้นหากเอา
ถ่านไฟก็ดี หลัวก็ดี ขึ้นเฮือนมาก็ดี กิ้วผมขึ้นมาก็ดี ถือเครื่องอาวุธ หอก ดาบ ขึ้นมาก็ดี มีสันนั้นเจ้าเฮือนผู้อัน
ชื่อนั้นมักมีอุบาทว์แก่เจ้าเฮือนแลข้าผู้นั้นก็พลัดพรากจากกันแล ผิว่าอาบน้ำขึ้นมาเฮือนก็ดี ชื่นบานหัวแย้ม
ขึ้นมาก็ดี ก็เป็นอวุฒิทั้งเจ้าแลข้านั้นแล เหตุดังนั้นอันจักซื้อข้าหญิงข้าชายอันนั้นก็กระทำตามนิมิตอันนี้ในวัน
จักเอาข้าขึ้นสู่เฮือนนั้น ก็ควรให้ลูกทัดดอกไม้ขึ้นมาก็ดี แต่หนวันออกชวายเหนือ มาขึ้นจิงดี
อัน ๑ ส่วนว่าผู้ ๑ ยามเมื่อมาต้านมาจาต่อกัน เมื่อหัวทีนั้นผู้จักมาเป็นข้านั้นปิ่นหน้าเข้าสู่
ห้องเฮือนแห่งเจ้าเฮือนนั้นก็ดี แลมาเหยียดแข้งเหยียดขาอยู่ก็ดี อ่วายหน้าต่อเจ้าเฮือนอยู่สันนั้นอันว่า
เจ้าเฮือนแลข้าผู้นั้นก็บ่เป็นกิจจประโยชน์สังจักอันแล ข้อยผู้นั้นมักถีบมักฝันเจ้าเฮือนแลผู้ก็บ่มาพา
ข้าเฮือนหนีไปสู่ไปเป็นกับด้วยกันไปสู่ที่อื่นมีคัพภ์เจ้าเฮือนไปตามหาได้มาสันนั้นบ่ควรเอาขึ้นมาสู่เฮือน
เทิน ให้แปงตูบให้อยู่ที่ ๑ ก่อน ตราบต่อเท่าประสูติลูกแล้วพ้นเดือนก่อนจิงดี เอาขึ้นมาสู่เฮือนก่อน
จิงดี เอาขึ้นมาสู่เฮือนแล ครั้นว่าผู้ใดบ่ขับตามฮีตคองก็อันนี้ก็จิบหายแล
๑๔) ประการ ๑ เฮือนก็ดีวัดก็ดีโรงอันคนหากลักตายบ่ฮู้เมื่อจิตแล บ่ฮู้เมื่อเห็นสันนั้นบ่ควรจักอยู่ยัง
เฮือนแลวัด โฮงอันนั้นแลควรโสเสีย ครั้นอยู่ไปก็บ่วุฒิจิบหายแล ที่นี้จักกล่าวห้วงคนทั้งหลายก็สร้างแปงเฮือน
อยู่ก่อนแล บุคคลผู้ใดอันลงจากเฮือนพ่อแม่หัวทีนั้นก็ควรแปงเฮือนเสาดั้งจำดินก่อนแล แปงวัดก็ดี โรงก็ดี เฮือน
ก็ดี ครั้นผู้หญิงยังทรงคัพภนั้นมาอยู่เหยียบย่ำยังไม้เสาก็ดี ขื่อก็ดี แป กอนไม้เครื่องภายบนทั้งมวลนั้นบ่ดี มักถูก
ภัยอุบาทว์ควรโสเสียแล เอาไม้เหล้มใหม่มาใส่ดีแล
อัน ๑ ครูบาก็ดี ศิษย์ยมก็ดีแล ตราบดังนั้นอันว่าตงก็ดี ขางแห่งก็ดี หากหักตกแม่นหอเรือน
ก็ดี ก็บ่ควรจักอยู่สืบแล ๒ ไปแลควรสระเสียแล ส่วนว่าคนตายวันเดือนดับนั้นบ่ควรไว้ข้ามคืน บ่ควรให้
ข้ามเดือนก็ควรส่งเสียวันนั้นแล ครั้นข้ามแล้วจิงควรทานเข้าสังแล หยาดน้ำไปหาแล
อัน ๑ ว่าภิกขุแลสามเณรหากไปเสี้ยงอายุสังขยารเสียในบ้าน ในเฮือนพ่อแม่มันนั้นอันว่า
ฆ้องกลองก็บ่ควรให้เข้าไปตีในบ้านนั้นแลเครื่องครัวอันแต่งส่งสะกานนั้นควรแต่งตามภิกขุแลสามเณร
นั้นสู่ประการแล ยามเมื่อจับสร้างฆ้องกลองก็ควรตีส่วนว่าภิกขุแลควรทรงหิบ่มียังคือว่าปราสาทหลัง
เพียงนั้นแล ส่วนว่าฆ้องกลองนั้นควรให้อยู่หนทางกวนหน้านั้นแลตีไปแลบ่ควรตียังที่ออกไปนั้นแล
อัน ๑ บุคคลผู้เป็นเจ้าเชิญหากเอาข้อยมาใช้ตางตีนตางมือสันนั้น เมื่อภายลุนพอยไปขูดหัว
บวชเป็นสมณ์เสียนั้นผู้เป็นเจ้าข้าวของซื้อเอานั้นก็เที่ยงว่าวินาศ จิบหายไปเสี้ยงแล
อัน ๑ พ่อออกผู้เป็นเจ้าสร้างโรงนั้นปัตติฆัฏฏนาวิวาท ผิดเถียงกัน ครูบาตนนั้นหากโรง
หนีจากที่นั้นไปพอยไปได้โรงภายหน้า พอยยิ่งกว่าโรงภายหลังนั้นส่วนว่าพ่อออกแม่ออกโฮงเก่านั้นก็บ่
วุฒิมักพวน(พร)จากข้าวของแลพอน(พร)จากอายุแล ครั้นใคร่พ้นจากทาโพยภัยดังอันก็ให้ไปตามให้
103
