Page 107 - ebook.msu.ac.th
P. 107
แล้วให้ทานแล้วเอาน้ำปริตตมังคละนั้นผายไปใส่ไม้แลดินที่จักแปงนั้นแล้วจิงสร้างแปงที่นั้นเทิน อยู่ดี
มีสุขวุฒิสวัสสดี อันว่าเครือหมากน้ำนั้นก็บ่ควรปลูก(ใน)เรือน หน้าเฮือน วันออกนั้นข้าวของมักผ่อน
บกบางแล
อัน ๑ ไปสาวอันแทกผิ(ผี)นั้นบ่ควรข้ามหัว ถึกทัณฑะอันใหญ่นั้นแล
อัน ๑ ยามวันเที่ยงก็ดี ตาวันออกก็ดี ตาวันตกก็ดี บ่ควรปลงยังขอนผีแล เป็นอันเข็ดแก่
บ้านนักแล
๑๙) ประการ ๑ เมื่อท่านเข้าสังแก่คนตายนั้นอันว่าหุงให้ใส่น้ำปริตตังมังคละบ้านที่ใดที่ ๑ ก็ดีเมืองใด
เมือง ๑ ก็ดี ก็บ่ควรย้ายมาแปงยังที่ ๑ เมือง ๑ แล ผิว่าหากเอามาแปงสันนั้นส่วนว่าชาวบ้านอันเป็นเค้ามูล
ก่อนนั้นก็จิบหายแล ไฟมักไหม้ หลายเทื่อหลายทีแลเปล่าสูญไปแล ที่นี้จักกล่าวห้องบุคคลทั้งหลายก่อแฮกสร้าง
ขาวาสย้าวเฮือนใหม่นั้นก่อนแล ครั้นจักซื้อสัตว์ ๒ ตีน มาเลี้ยงให้ซื้อตัวแม่ก่อนจึงควรซื้อตัวผู้เมื่อลุนแล จักซื้อ
ข้าซื้อคนนั้นให้ซื้อผู้ชายก่อนแล้วจิงควรซื้อผู้หญิงลุนจิงดีแล คนผู้ใดบ่กระทำตามนั้นมักจิบหายแล
๒๐) ประการ ๑ บุคคลผู้ใดซื้อช้างซื้อควายพอยกู้เอาของผู้อื่นไปซื้อเมื่อลุนจิงเอาไปให้เขานั้นก็มัก
จิบหายบ่หมั้นยืนแล
๒๑) ประการ ๑ บุคคละผู้ใดตายแลบ่ทันปลงเทื่อสันนั้นแผ่นดินไหวดังอันขอนผีอันนั้นจงให้รีบปลง
แม้ว่าสังฆบ่ทันเทื่อยังถ้าก่อนว่าอันก็บ่ควรถ้าแล ครั้นว่าฮอดกองหลัวแล้วจิงควรจาแล ครั้นว่าไว้ขอนผีช้าไปนั้น
ก็มักแพ้บ้านภัยก็มักมาบังเกิดในบ้านอันนั้นแล
อัน ๑ ข้าใช้ต่างเฮือนตายดังนั้นก็ควรไว้ที่แทบปลายตีนแล้วปิ่นหัวไปวันออกจิงดีแล เมื่อ
ปลงนั้นก็ให้ก้ำปลายตีนแล้วให้ผัดไปเหนือก่อนแล ของท่านมาค้ำชูก็รับว่าซ่อยกันส่งสะกาน เอาเหตุ
อันนั้นก่อน แม้นเจ้าเฮือนควรเอาวัตถุในเฮือนออกส่งสะกานแล ควรทานข้าวจังหันนั้นแล อันนี้
กล่าวด้วยข้าเกิดกลางเฮือน อันข้าวภาชน์เดียว กินแกงก็ฮ่วมถวายเจ้าเฮือนนั้นแล
อัน ๑ ข้าเฮือนซื้อม้าสืบใช้ตัวมันนั้นควรให้ตายภายนอกเฮือนที่ตูบ ที่ซุ้มภายลุ่มนั้นของ
ท่านมาค้ำชู ก็บ่ควรรับ ก็ควรทานข้าวดิบแล เมื่อส่งสะกานนั้นเท่าควรทานของอันชำเพาะเซิ่งอัน
เป็นผละไปภายนั้นเทิน
๒๒) ประการ ๑ คนอันตายภายนอกบ้านบ่ควรเอาเข้ามาในบ้าน ครั้นเอามาในบ้านสันนั้นมักจิบ
หายแลภัยพยาธิก็มักบังเกิดแลไฟก็มักไหม้บ้านที่นั้นหลายค่ายนักแล อติเตกาเล ในกาลก่อนวันนั้นยังมีบ้าน
อัน ๑ มังคละนั้นบ่ควรใส่ดอกไม้ใบไม้แล ครั้นใส่สันนั้นเหี่ยวแห้งไปนั้นเจ้าเฮือนก็บ่วุฒิแล
อัน ๑ คนทั้งหลายบ่ควรกินนั้นข้าวแห้งแม่หม้าย ๑ ข้าวแห้งแม่หมัน ๑ บ่ควรแล ผู้ใดกิน
ก็ผ่อนลักษณะทั้งมวลแล
๒๓) ประการ ๑ ข้าวอันทำผิดข้าวบูชาพระเจ้าก็บ่ควรกินแล บ่ควรจะนอนมีที่นั้นดังนี้คือว่า วัดรก
หนา ๑ ศาลาร้าง ๑ หนทางควาย ๑ มณฑปร้าง ๑ เฮือนแม่หม้าย ๑ เฮือนแม่คำฮ้าง ๑ ที่ทั้งหลายฝูงนี้บ่ควร
นอนแล บุคคละหญิงชายอันเกิดมาบ่พอ ๗ ปี บ่ควรบูชาแล คนทั้งหลายอันตายด้วยพยาธิอันเป็นกับด้วยกาบ
คือว่าเป็นคองไข้ฮ้อนไหม้ก็ดีแล ตายดังนั้นก็เป็นพยาธิอันด้วยกันแล ครั้นตายผู้ซ้ำตายถ้วน ๒ แล ผู้ถ้วน ๓
105
