Page 108 - ebook.msu.ac.th
P. 108
บ่ควรส่งสะกานด้วยไฟแล ล้ำกว่านั้นไปก็ควรฝังดินแล บ่ควรไว้แฮมคืน ควรส่งด้วยฮีบ บ่ควรทานข้าวสารดิบ
นั้นแลบ่ควรคั่วจืน เหตุเป็นกายะพยาธิมักแพร่ผายไปแล ฝูงอันอยู่เฮือนใกล้นั้นให้เอาเถ้าผายแวดเฮือนไว้ให้ว่า
ดังนี้ พยาธิฮ้ายอย่าล่วงล้ำเข้ามาจงหลีกผีกหนีไปไกลเทินว่าสันนี้แลอันคนผู้อยู่เฮือนเดียวกันนั้นบ่ควรเอาผัว
เอาเมียพร้อมกันในปีนั้นแล ครั้นว่าเอาก็บ่หมั้น มักพรากจากกันแล
อัน ๑ ลูกพี่ลูกน้องเอากันเป็นผัวเป็นเมียกันนั้น ครั้นว่าลูกน้องเป็นผู้หญิงลูกพี่เป็นผู้ชาย
ดังนั้นจิงควรจิงวุฒิดีแล บ่ขับตามฮีตคองให้ผิดแผกไปนั้นบ่วุฒิสักอันแล พ่อแม่เดียวกันนั้นไพร่น้อยบ่
ควรเอากันให้จิบหายวายวอดแล บ่ให้อยู่ฮ่วมบ้านท่านทั้งหลายแล หญิงผู้ใดอันตายคัพภะนั้นบ่ควร
เอาไปส่งสกานฮ่วมป่าช้าชาวบ้านแล เท่าควรฝังเสียที ๑ แลให้ว่าดังนี้ ลูกมึงก็หากได้มานี้แล้วว่า
ดังนี้แล้วถ้วน ๓ ที แล้วเอาเข็มก็ดี เหล็กมีคมกิ้มขิดยังแม่ตีน ๑ ที แม่มือที ๑ อี ๓ ที แล้วให้ไขว้ตา
แหลวปกหน้าไว้แล้วเอาพริกน้อย เทียม พลู เลยหอกับกันไว้แอ้มข้างหั้นแล้วให้กล่าวว่า ผ้าทั้งมวล
กูก็ให้ปันมึงไปเสี้ยงแล้ว ว่าดังนี้ ๓ ทีเทิน เมื่อจักปลงนั้นให้แทกเอาตัวมันนั้นแล ให้แปงขัน ๓ ขัน ก็ดี
๒ ขัน ก็ดี แล้วเอาเส้นฝ้าย ๓ เส้นก็ดี ผูกกับขั้นไดนั้นแล้ว เมื่อปลงขอนผีนั้นให้เอาขั้นไดพลิกเค้าเป็น
ปลายแล้วเอาขั้นไดออกผูกฝ้ายกับบั้นก่ายแล้วปลงขอนแล้วลงพ้นเฮือนแล้วให้ปลดขั้นไดอันผู้ย้ายกับ
นั้นเสียให้ขาดเทิน อันว่าเครื่องครัวทั้งหลายฝูงอันว่านี้ให้ห่างเอาแปงไว้ก่อนนั้นเทิน เมื่อเอาผีนั้นไปให้
ชายผู้เป็นผัวนั้นให้แบกดาบแล้วให้กิ้วผมชักเมื่อภายหลังแล้วนุ่งผ้าอันขาดนั้นไปฮอดป่าช้าก่อนถ่ายซัด
เสียยังป่าช้าที่นั้นแลก็ควรล้อมด้วยหนามแล ชายผู้เป็นผัวนั้นให้กล่าวว่า ลูกมึงก็ได้มานี้แล้วคัวนุ่งคัวไป
มึงก็หากได้มากับตัวมึงเสี้ยงแล้ว บัดนี้มึงกับกูก็หากละหากอย่ากันเสียแล้วมึงอย่าได้มาขออันใดเซิ่ง
กูสักอัน อย่าได้มาปะ มาหยอกกูสักอันเนอ ว่าดังนี้แล้วจึงให้ถือเอายังผ้าเกล้าอันนี้อย่ามึงแลว่าดังนี้แล
ครั้นป่าช้าไกลบ้านให้เอาฝ้าย ๕ เส้น ครั้นใกล้บ้านให้เอาฝ้าย ๗ เส้น ขวางหนทางก่อนแล คนฝูงไปส่ง
สะกานนั้นคืนมาอย่าเหลียวหลังให้ตัดหนามทับทางเสีย ๓ ทีเทิน ส่วนอันว่าผู้มาตกแต่งยังคองอันนี้
ก็ควรให้วัตถุอันสมควรแก่มันเทิน อริยะเจ้าทั้งหลายก็หากแต่งไว้คนทั้งหลายได้กับตามในห้องส่งสะกาน
อันออกในคัมภีร์ เปตกา อันว่าคัมภีร์เพื่อให้วุฒิแก่คนทั้งหลายแล
๒๔) ประการ ๑ หญิงผู้ใดอันหนีจากเฮือนพ่อแม่แล้วแลพาคัพภะมาตายยังเฮือนพ่อแม่นั้นก็ควรเอา
ลงมาทางขั้นไดแล ผิว่าเอาลงมาทางบนหัวนั้นเข็ดนักแล
๒๕) ประการ ๑ บ้านเดียวกันตายพร้อมกัน ๒ คน วันเดียวกันนั้นบ่ควรไว้ข้ามคืนแล ครั้นไว้ข้ามคืน
ดังนั้นก็มักจิบหายตายมากนักแล
อัน ๑ เสาหลักสะกอน ปักแล้วว่าบ่ดี ย้ายแถมที่ใหม่ก็บ่ดี แม้นว่าขุดขุมก็ดี ก็บ่ควรย้าย
ไปขุดที่ใหม่ แถมแล
๒๖) ประการ ๑ คนตายด้วยไม้หักถืกก็ดี ตายด้วยควายชน ม้าดีด บ่ควรส่งสะกานด้วยไฟแล ก็บ่ควร
มัดตีนมัดมือ บ่ควรไว้แฮมคืนแล บ่ควรรับของอันท่านมาค้ำชูแล บุคคลอันตายด้วยภัยนั้นตายที่ใดก็ควรฝังที่นั้น
บ่ควรย้ายไปที่อื่นนั้นก็จิบหายแล
อัน ๑ บ้านใดเฮือนใดก็ดีวันเดียวตาย ๒ คน ดังนั้นให้ปงผู้ตายลุนนั้นก่อนปลงผู้ตายก่อน
นั้นลุน ของอันท่านมาค้ำชูนั้นผู้ตายก่อนควรฮับ ผู้ตายลุนบ่ควรฮับแล
106
