Page 167 - ebook.msu.ac.th
P. 167
อุรังคธาตุ จ.ศ. ๑๑๖๗ (พ.ศ. ๒๓๔๘) 167
มังคละพราหมณ์จึงอ่านให้เป็นโสลกโคลงว่า สุ จงใจส่องแจ้งโพธิญาณ มิตตะ
โคตรธรรมะสร้างสมภารเสมอฟ้า ตติยชาติเชื้อสืบสาสนาธรรมชาติเป็นองค์
ชะไนม้า
ต่อจากนั้น จุลมังคละพราหมณ์จึงกล่าวว่า ธรรมราชาเป็นชาติเชื้อ
โคดม ตติยะทัวระเทียวสืบสร้าง มีที่บ่ได้ม้าง เมือเท่าห้าพันวัสสา ธรรมยังพระ
เจ้าคองถ้าเมตไตรลงมา
ไชยะพราหมณ์จึงร าเพิงถึงนางแก้วแล้วจึงกล่าวโสลกโคลงว่า นางนาฎ
น้อยพร่ าพร้อมอัธยาศัย ทรงธรรมเป็นปัจจัยตกแต่ง พร้อมให้ทานอันประเสริฐ
นางแก้วเกิดเป็นมัทรีเทียม แทบเท่าเถิงเขตก้ านีรพานจริงแล้ว
จิตวัฒนพราหมณ์ จึงสมชื่อเข้ากันแล้วจึงกล่าวปฏิโลมโคลงว่า สุ, นาง,
มิต, เท, เข้ากันเป็น ๔ บท ต วิ, ธรรม, แก้ว เป็น ๔ บท แล้วจีงกล่าวโสกว่า
สุจิตตะสวัสดีในบูร นางคูณค้ าให้ทรงท าการแจก มิตตะยศยิ่งขึ้นทูลถวาย
เททอดให้พุทธสังฆ์ชั่วเขต พระบาทให้ทรงท าเท่าสุดชั่วเขตนีรพาน ตัปปังจักให้
แก้ยังตัณหาวิวาจากรรมทานัง บ่ห่อนเคียดแก่ใจ ธรรมาให้เป็นอุปปนิไส
เถิงเขตแก้วอันให้แล้วเหตุนิพพานจริงแล้ว
เมื่อพราหมณ์ทั้ง ๕ กล่าวโสกเสร็จแล้ว จึงถามหาน้ ามงคลเพื่อจัก
๖๙๗
น ามาราชาภิเษกบุรีจัน...”
คนทั้งหลายจีงเอาน ้าส่าง น ้าสระพัง ที่ว่าเป็นมังคละนั้นมา
พรามทั้งหลาย ก็บ่เอาให้หาน้ ามังคละอันพระยานาคให้นั้น จีงเอามาว่าดังนี้
คนทั้งหลาย จีงว่าชาตติส่างท้าวพระยามหากระสัดนี้ ก็ย่อมเอาน้ าแม่ของ
น้ าส่าง น้ าสระพัง ที่เป็นมังคละก็หากแม่นจา ๔/๑๓/๒ (กฺระ) ฮีด น้ าอัน
พระยานาคให้นั้น บ่ห่อนมีสักเทื่อแล แม่น้ าใหย่ทั้งหลายที่ใดก็ดี หลางมีนาค
อยู่ซู่แห่ง แม่นว่าบ่ให้ก็เอามาหดสงแล
พรามทั้งหลายจีงว่า อันหดสงเป็นท้าวพระยา ตามประเวนี
กระกูลลวงสานั้น น้ าอันเอามานี้ บ่ควรด้วยแท้ เจ้าบุรีจัน เป็นพุทธังพุ้น
๖๙๗
ข้อความในใบลานขาดตกไปจึงเทียบเคียงจากข้อมูลเอกสารอ้างอิง ฉบับของกรมส่งเสริม-
วัฒนธรรม ในหน้า ๑๐๒-๑๐๓.
