Page 168 - ebook.msu.ac.th
P. 168
168 ณรงค์ศักดิ์ ราวะรินทร์
ได้มาเกิดเป็นพ่อไฮ่พ่อนา อยากได้น้ ามังคละ พระยานาคมาหดมาสง
๖๙๘
เพื่อให้เสีย กิ่นคาวอาย เฮาให้สิทธิพายหน้า ตามอุปปเทดนั้นแล
ชาตติพระยาทั้งหลายนี้ ได้เวียนย่อมเกิดในขัติยะกระกูลล พรามกระ
กูรดาย พรามทั้งห้า จีงชักปัณหาว่า
๖๙๙
ยังมีสระน้ า อัน ๑ ได้แห้ง ฝนตกลงมา น้ าจีงห่ง อยู่ดังนั้น
ดอกบัวเล่าเกิดในสระอันนั้น เหดใดจา
คนทั้งหลายว่า เกิดเหดน้ าหั้นแล
พรามทั้งหลายว่า เกิดเหดน้ าสังจา
คนทั้งหลายว่า น้ าอาไสเถื่อ (เถื่อน?) ตมอาไสซึ่ง ๔/๑๔/๑ น้ า สังโยก
(สังโยค) กับกัน (กลับกัน) แล้วดอกบัวจีงเกิดมาหั้นแล
พรามจีงว่า ตมแลน้ านั้น ยังมีคันทรัสสะบ่จา
คนทั้งหลายเล่าว่า น้ าแลตมบ่มีคันทรัสสะสังแล มีคันทรัสสะนั้น ท่อแต่
ดอกบัวหั้นแล
พรามทั้งห้าจีงว่า น้ านั้นอุปปมาดังพ่อแม่ตนนั้น อุปปมาดังเจ้าบุรีจัน
อันเกิดในกระกูรพ่อไฮ่พ่อนานั้นแล ชาตติผู้ประเสิด เกิดมาในที่ใด ก็เสมิ (เสมอ)
ดังแก้วหน่วยประเสิด ก็ยังเกิดแด่ (แต่) หีน (หิน) อาชไนย ก็ยังเกิดแด่แม่
๗๐๐
ลวา ก็ยังมี
เมื่อปุคละอันเกิดในกระกูร ๒ ประกาน คือ ขัตติยกระกูร พราม (กระ)
กูรแล จักมาแม่นหน่อพุทธังกุล ซู่ตนก็บ่มีเลือก ตนก็จีงแม่น เลือกตนก็บ่แม่น
หั้นแล อันอยา (อัญญา?) แจ้งอันแม่นแลบ่แม่น เพื่อฮู้ในสูด (สูตร) แลนึง
พายพุ้นเทิน ไปเพื่อห่อนว่าแม่นแลชาตติพรามทั้งหลายนี้เพิงเทื่อ (เชื่อ?)
ยังค าพี (คัมภีร์) น้รกฺขณ (นรลักษณ์) มหาบุรี (มหาบุรุษ) อันมีต้นว่า
๖๙๘
กลิ่นคาวอาย-ผู้ปริวรรต
๖๙๙
ขัง-ผู้ปริวรรต
๗๐๐
หมายถึง ม้า, ลา
