Page 171 - ebook.msu.ac.th
P. 171
อุรังคธาตุ จ.ศ. ๑๑๖๗ (พ.ศ. ๒๓๔๘) 171
พรามทั้งห้า เห็น พุทธะคุร ธัมมะคุร สังฆะคุร ในสันตาเจ้าบุรีจัน
อันฮู้คุรแก้วทั้ง ๓ นาคสี่ตัว มีกายะโลหะนาค เป็นเค้า จีงมาฮักสาเป็น
วิไสยยะพิจารณา ดูโทดแลคุรหั้นแล
นาคห้าตัวมี เสฏฐเชยยะนาค เป็นเค้า เป็นใหย่ ฮักสาบ้านเมืองหมั้น
แก่น เป็นสีเมืองหั้นแล ท้าวพระยาตนใดบ่มีธ ามมะ (ธัมมะ) หกตัวในสันตาแล
บ่ฮู้คุรแก้วทั้ง ๓ แม่นว่าเป็น วงสาเชื อโคดพอหมื่นพอแสน นั้นก็ดี ชื่อว่า
หาวงสาเชื้อคด (โคตร) บ่ได้แล
เหดพระเจ้าเทสสนาไว้ว่า ๔/๑๖/๒ (นิ) คนทั้งหลายประเสิดแท้ในโลกนี้
มีปัญญา วา ผู้ ๑ คือ ปุญญะ วา ผู้ ๑ มีบุร ผู้ ๑ มีผยา แท้
ปุคละปัญญะ วา เสฏฐะตะรา ปุคละ ๒ คนนี้ พระเจ้าย้องว่าผู้มี ผรยะ (ผยา)
ฮู้ธัมมะ แม่นประเสิดกว่าผู้ผาส (ผู้ปราศจาก) บุรแล ในที่นี้ เจ้าบุรีจันถืก
เสฏฐตะรา หั้นแล
คนทั้งหลายได้ยินพรามทั้งห้ากล่าวว่า ลักขณะในตน นอกตน
แห่งเจ้าบุรีจันว่า เป็นหน่อพุทธังกุล ก็ชมชื่นยินดี ให้เสียงสาธุกานยัง (ยิ่ง)
นักแล
ยามนั้นพรามทั้งห้า จั่งให้เชื้อ พ่อเจ้าบุรีจัน ได้เอา ไม้เดื่อ
มาแปงเตียง ให้เชื้อเบื้องแม่นางอินทสว่างเอา ไม้ตาน (ตาล) มาเฮ็ดลินสง
(สรง)
พรามทั้งห้าจีงสวาย (สวด) ทิยายตามเพด (เพท) อันจบแล้ว จีงให้
ไชยยะพราม เอาคนทั้งหลายฝูงเป็นเชื้อวงสาท้าวค าบางแลเชื้อเบื้อง
แม่เจ้าบุรีจัน ไปเวียนวัดปัดททักขิณ (วัฏฏะปทักขิณ) หาน้ ามังคละ
๗๐๘
ไชยยะพรามออกจากเวียงไม้จัน ๔/๑๗/๑ ไป คว่า ๓ พัน
ทั้ง ๓ ด้านจีงกดจีงแก้ว (กงจิตแก้ว) พระเจ้า ที่แคมหนองคันแทเสื้อน้ า
๗๐๘
หมายถึง ค้น, เสาะหา
